Bij de Post Master opleiding voor registeraccountants op de universiteit Tilburg verzorg ik (Nannette) dit jaar voor de 8^e keer trainingsmiddagen.
Onder de titel: Gedrag Ethiek Besluitvorming met als ondertitel Emotiemanagement neem ik de studenten mee naar iets anders dan de getallen waar ze dagelijks mee in de weer zijn. Ze werken al bij verschillende organisaties en kantoren en volgen nog 1 dag in de week opleiding.

Met heel veel plezier zie ik ze twee middagen waar we aan de slag gaan met thema’s als; communicatie, ethiek, emoties en emotionele intelligentie.

Dit jaar heb ik ook voor de eerste keer, ter vervanging van een collega, het college mogen verzorgen voorafgaand aan de middagen. Toen ze mij hiervoor vroegen; dacht ik zoals Pipi Langkous‘ ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’.  Hierna volgde voor mij een achtbaan aan emotiemanagement; Met heel veel plezier en enorm veel zin begon ik mijn eigen draai te geven aan wat ik te vertellen heb over de verschillende thema’s  en waarvan ik dacht goed te kunnen aansluiten bij jullie.  BLIJ

Toen kwam;  Wie dacht ik wel niet dat ik was dat ik hier ja tegen heb durven zeggen, kan ik dit eigenlijk wel? Wat als ik hier eigenlijk helemaal niet geschikt voor ben en dat jullie denken; wat staat zij nu te bazelen?? Zooo niet interessante vrouw en materie. En dan ook nog die techniek, krijg ik de PP wel goed opgestart en filmpjes draaiende? BANG

Doe ff normaal joh! Gaan we hier nou angstig voor lopen wezen? Op deze leeftijd en daar dan zo moeilijk over lopen doen, had dan nee gezegd, lafaard! Ga da onder een steen zitten als je niets nieuws meer aandurft of lekker met pensioen BOOS

Maar ik mag het toch ook gewoon spannend vinden, ik vind het ook gewoon eng en dan ga ik twijfelen aan mijzelf en word ik kleiner en kleiner en ga dan het liefst een beetje huilen en hopen dat anderen dan zeggen dat ik daar wel heel goed in ben en dat het juist tof is dat ik het probeer en dat soort dingen BEDROEFD.

Ben het college ook maar zo gestart, want het was precies hoe ik mij heb gevoeld en hadden we gelijk de 4 basisemoties te pakken!

Inmiddels zit het college erop, de een voelt wat meer aansluiting met de thema’s dan de ander en ik ben dan ook altijd erg blij dat ik ze nog twee middagen zie om wat meer vertrouwd te raken met de materie. Het is een vreemde eend in de bijt in hun vakgebied accountancy en het kost uiteraard wat verleiding om hun nieuwsgierigheid aan te wakkeren over hoe ze omgaan met zichzelf en de ander in verschillende situaties. Het begint al dat ik de ruimte ombouw; tafels aan de kant, we zitten in een kring. Geen laptops om je achter te verschuilen, veelal gekruiste armen ter enige bescherming.

Ik werk interactief, laat ze in gesprek gaan met elkaar. Zij kennen de situaties, kunnen zoveel leren van elkaar, ik faciliteer, nodig ze uit om nieuwsgierig te zijn, creatief te zijn. Iets meer bewustwording krijgen op wie ze zijn, hoe ze denken, voelen en doen. Hoe reageer je op de hoge werkdruk waar je regelmatig mee te maken krijgt? Een klant die veel van je eist? Een collega die de kantjes ervan afloopt? Een leidinggevende die vraagt of je ‘creatief’ met de jaarcijfers om wilt gaan? Het thuisfront die vindt dat je te hard werkt? Dat je wel beter je grenzen wilt aangeven, maar hoe dan? Of jezelf wel wat meer wilt laten zien en dat tegelijkertijd ook spannend vindt.

Zo goed om hierover met elkaar in gesprek en mee aan het werk te zijn.

Hen uitnodigen om zich af te vragen; ben ik ok of heb ik een verlangen naar iets anders? En dan tools aanbieden om daarin te gaan onderzoeken, intern en met de anderen.

Mooi vak heb ik! Als ik de weerstand zie verdwijnen en ze openlijk met elkaar in gesprek zie gaan. Kansen en mogelijkheden zien voor anders denken, voelen en doen. Dank aan de universiteit van Tilburg die dit thema elk jaar opneemt in hun programma. Tot volgende jaar! Ik heb er weer zin in.